Nazlı ile sohbet ettik, ailesinden benim ailemden. Eylül'ü daha detaylı anlattım. En sonunda maç başlayınca içeri geçtik. Harbi taraftar çıkmıştı kız. Çerezler bitince yenisi geliyordu. Bende yeter diyerekten bıraktım yemeği. Sadece biramı yudumluyordum. Maç bitince herkes evine dağıldı bir Arif kaldı. Beraber ortalığı topladık. Saate baktığımda hala erken olduğunu gördüm.

"Arif."
"Söyle kardeşim."
"Sahile inelim mi?"
"Hiç sormayacaksın zannettim."

Beraber yanımıza bira alıp aşağı indik. içtikten sonra hayvanlar gibi kuytuda köşede bırakmak yerine çöpe attık. Bir süre beraber oturup dalgaları izledik. Ben kendi dertlerimi, o da kendi dertlerini düşünüyordu. Bir süre sonra sohbete başladık. Ne kadar ettik bilmiyorum.

Fakat sohbet bitip eve dönerken Arif'i Musa gibi bir kardeşim olarak gördüm.

"Arif."
"Söyle."
"Sigara içer misin?"
"Sadece teklif edildiğinde."

Çıkarıp bir tane verdim. Beraber tüttürdük.

Belki bizi görmüşsünüzdür, iki arkadaş, Beşiktaşta geceleri barbaros heykelinin önünde sohbet eder, otobüsleri izleyip anılarını paylaşır.

Biri açık kumral saçlı, biri kahverengi.

Biri kalıplı, biri ince.

Onlar hayatın eskittiği çocuklar.

Onlarara iyi bakın, ve onları asla serseri ve it kopuk zannetmeyin.