Oturup Arif'ti yemek hazırlamasını izledim. Nazlı da radyodan müzik açmaya çalışıyordu. Kalkıp yardım ettim. Teşekkür etti ve gülümsedi.

Balkona çıktım ve bir sigara yaktım. O sırada aklıma geldi.

"Arif!"
"Efendim kardeşim?"
"Hakan nerede?"
"Dışarı yolladım. Markete."

Cevap vermeden sallanan sandalyenin önündeki sandalyeyi yan tarafa çekip bıraktım. Sonra Nazlı geldi. Balkon'un öbür ucuna gidip dışarıyı izledi. Saçları soğuk havada uçuşuyordu. Ben ise sigaramı bitirip küllüğe bastırdım. O sırada kapı çaldı. Nazlı gidip baktı. Ve yükselen sesler duyduğumda balkonun alttan sürmeli kapısını kapatıp içeri geçtim. Sevgi ile tartışıyorlardı. Arif bile dönmüş izliyordu. Bende öylece izledim.

"Burda olamazsın." (Sevgi)
"Nedenmiş?"
"Ö-öyle."

Daha fazla olay büyümesin diye Nazlıdan içeri geçmesini istedim. Tıpış tıpış gidip L koltuğa oturdu. Poşetleri Sevgi'ye verdim. Tam kapıyı kapayacakken;

"Böyle olsun istemezdim."
"... "
"Anıl lütfen... "
"Sana gözüm gibi baktım, milletin sana tecavüzünden korudum, tatile zütürdüm, her şeyimi verdim. Şimdi de doğum günü için hazırlık yaptım. Sen ne yaptın... "

Daha fazla bir şey demeden kapıyı kapadım. Dış taraftan bir süre ağlama sesi geldi. Sonra ayak sesleri... Ve kapı kapanması...

Dayanamayıp hüngür hüngür ağladım.