O sırada kapı çaldı. Pek iplemedim ve içmeye devam ettim. Biri kapıyı açtı. Sallanır sandalyemde sallanmaya başladım. iki üç içeriden gelen mırıldanmadan sonra biri hafif adımlarla yanıma geldi.

Gelen Nazlıydı. Karşıma bir sandalye çekip oturdu. Gözlüğünü çıkarıp yanımdaki masaya koydu ve kendi okul çantasından bir paket sigara çıkardı. Ve bana vermek için uzattı.

Boş boş baktım Nazlı'ya.

"E hadi alsana. Ben içmiyorum."
"Benim içtiğimi nerden biliyorsun?"
"Tahmin ettim. içmiyorsan Hakan'a vereyim."
"Tahmin kuvvetin güçlüymüş."

Paketi alıp açtım. Bir sigara çekip yaktım. Hakanınkinden iyiydi. iyice gevşedim ve sallandım. Nazlı ise sakince sigaramın bitmesini bekledi. Ben bir süre Nazlı'ya baktım. En sonunda konuştum.

"Teşekkür ederim."
"Ne demek."
"Sen Sevgi'nin durumunu biliyor muydun?"
"Çocuktan hoşlandığını biliyordum, fakat en azından senden ayrılıp öyle çıkmasını istedim. O ise asla dedi. Bende takdir etmiyordum."
"Yani benden ayrılmasını teklif ettin?"

Kız kem küm oldu, kızardı.

"Tamam tamam, sen elinden geleni yapmışsın sağol."
"Mmmm... şey ben Sevgi'nin eşyalarını toplamaya geldim."
"Tamam gel içeri."

içeri geçtik. Bizimkiler pek hamarat çıktı. Arif et pişiriyordu. Yanında patates kızartması ve bir sürü başka şey. Hakan ise her yeri temizlemişti. Şimdi de aldığım pastanın üstündeki yazıları siliyordu bıçakla.

Bende o halimle bile kıkırdayıp Nazlı'ya odamın yerini gösterdim. Koltuğa kurulmuştum ki şimşek gibi bir ivme ile odaya gittim.

Eylül'ün eşyalarını unutmuştum.

Nazlı da tam bunu düşünmüş gibi kutunun içindeki havlu, bileklik ve kıyafetlere bakıyordu. Bende fırlayıp kutuyu elinden çekip aldım. Bana anlamsızca baktı.

Bende ona anlattım. Kaba hatlarla tabi. Ona rağmen hafifçe kafasını salladı ve topladığı kıyafetleri poşetlere doldurup odadan çıktı. Bende çalışma odama geçip ana masa yerine arkadaki küçük sandalye masa takımına oturdum.

Masa'nın üzerinde Sevgi ile benim en son içtiğim kahve fincanları duruyordu.