istihbarat kurdum düşüne korkma tuzak değil
Bakan yok bu gece, sen iyi bak yıldızlara
Yıldızlar uzak değil
Kalbimin çarşısından geldim, betim benzim attı
Ben hangi kavrama tutunsam orda kan patladı
Kabuk attı
Birlikte yürüdüm hangi marşı bana reva gördüysen
Her defasında yeniden ayaklandım beni sen kaç kez gömdüysen
Peki ya umutlar biterse?
Cevaplamadan hak ver
Ayaklarımızı birbirine değdiren zerafetin adı makber!
Çağımın elleri bir kez yandı
Patlattım ötenazi dağarcığımı
Kafatasımdan çıkıp yeryüzüne kurdum kendi
Darağacımı
Bilet gişelerinden dönen kader ömrümü yıkan dakikalar
Buğulu tren camlarından kalabalık ve ciddi konuşmalar
Koca bir kenti ısıtan fikirlerim vardı bir bardak çayla
Ben hangi yanıma yatsam öbür yanım olur ay ağılı, ayla
Kentin bağırsaklarından çıkıp geldim bu defa kan bana!
Yüzümde biriken sakal için bu defa kan bana!

[Verse 2]
Sokak boyu cigaram
Kaldım gecenin altında
Her an dünyaya okkalı sövecek bir hal var tavrımda
Gece kapkara düşünceli ben makus yarım firari
Bütün kötü gazete haberlerine yüz gözüm
Ama fena değil
Doğmayan güne bile merhaba velakin ters dönen talih
Sana yumruk ısırtan sabahlar kangren ve tali
Biraz yaşamak mesela bir lokantada sabah et
Bir kuru kitaba göm kendini dön salah et
Ama barış ütopyadır, bana memleket sen kaldın
Dünya bugün sana yaşlanacak çünkü ben erkek sen kadın
Bize buğz eden ne varsa
Ben mesela bir sesteyim
Sana ait her nefesteyim
Şu kara asfalta kızmışım böylece bütün ayaklarım yaya
Önce kendi damarlarımdan başlamalıyım çatlamaya
Dedim kendime, bütün iyi niyetlerini bir gece vurdun ya
Avunmak ve kan kaybetmek kolay sustum dur dünya!