bir süre flash'la oynadım. insanlar flash'i deli zannetti muhtemelen.
size bir sır vereyim, enteresan hareketler yapan hayvanlar gördüğünüzde bilin ki bir ölüyle oynuyordur. o arada garson geldi.

garson; buyrun ne alırsınız.
müge; iki tane bomonti.
garson; tamam önce birini getireyim?
müge; yok siz ikisini de getirin.
ben; işte benim kızım. aslanım.

garson gülümseyerek iki tane bomonti alıp getirdi.
aslında dokunduğum cansız maddeler ben dokunduğum an diğer insanlar tarafından fark edilmiyor ben yerine bıraktığımda gözükmeye başlıyorlar. lakin yine de arka taraflara oturduk.
sonsuz cehennem vardı bir paranormal olaya yol açarsam. işimi sağlama almalıydım.

biralar geldi ve ben de ufak kağıtlarımı tekrar çıkardım. tam bir şeyler yazacaktım ki
siyah takım elbiseli bir ihtiyar eliyle 'buraya gel' şeklinde bir işarette bulundu.
bir ölüyü eliyle işaret ederek yanına çağıran siyah takımlı bir ihtiyar varsa oraya gitmemelisiniz.
25 yıllık hayatımda az çok korku filmi izlemiştim.

müge bir yandan konuşmaya başlamıştı ki önemli olabileceğini düşünerek 'geliyorum' yazdım ve siyah takımlı ihtiyara doğru adımladım.

- korkmam gerekiyor mu bilmiyorum ama biz sayın cebrail'Le konuştuk anlaştık. şimdi izninizle biram ısınıyor. dedim. gülümsedim. tam arkamı dönüyordum ki öyle bir gözüme baktı ki,

- aslında kalabilirim buyrun dedim.