açıkcası bir cenazenin olmazsa olmazı tüm unsurlar oradaydı.
yalandan ağlayan akrabalar, başsağlığı dileklerini mağrur ve kırgın karşılayan babam, eski arkadaşlar,
mahalle esnafı, bir kaç eski sevgili, komşular, üniversite hocalarım.

bunlar yaşanırken dayım cenaze aracının yanında sigara içmek için bir boşluk kolluyordu,
hoca yarınlar yokmuşcasına yüksek sesle dualar ediyor, sağa sola bayılan aile üyeleri ortalığı mohaç meydan savaşına çeviriyordu.

ah evet. işte orada. beni tam 3 yıl boyunca dinlene dinlene reddetmiş müge hanım kızımız da teşrif ettiler. hayır sakın... evet tahmin edeceğiniz üzere anneme sarıldı. gerek yoktu buna.
keşke gözükebilsem dedim tam o an.

halam geldi. ama sanırım zengin cenazesi zannetti. o gözlükler ne öyle.
biliyor musunuz kendisi sonradan görmedir. kendisini elitist tabakaya ait hisseden bir alt sınıftır.
mutlaka vardır öyle tanıdıklarınız, bu sanırım sosyal statünün yıllar boyu ezdiği insanların toplumdan intikam alma güdüsü sonucu başımıza geliyor.