Ben niye böyle oldum bilmiyorum. Belki de hep böyleydim. Kendimi bildim bileli karamsar ve depresif... Hep bir şeylerden kaçmaya çalışan, utanan,sıkılan...
Seven ama sevilmeyen, değer veren ama değeri bilinmeyen. Yardım eden ama yardım görmeyen.
Düştüğüm yerden kalkacak mecali kendimde bulamıyorum panpalar. Bir yerlere sürükleniyor ve hayattan uzaklaşıyormuşum gibi hissediyorum. Bu durumdan kurtulmak istiyorum ama adım atacak cesareti kendimde bulamıyorum bile. "Ne kaybedersin ki?" sorusunu sormaya bile üşeniyorum.
Bana bir çıkış yolu lazım. Amaç lazım. icraat lazım.
Dertleşecek panpalar dm'den yazsınlar.