(Beyler ben burada eskiden yazardım başıma gelenleri, okuyanınız vardı valla sevinirdim derdime ortak olmuşsunuz gibi hissediyorum çünkü. Yine anlatayım geçmişimden bir parçayı okuyun siz)

Gürkan anlatıyor işte. Kimse birbirinin ismini bilmiyormuş herkesin farklı bir takma adı var. Dedim bu ne lan ne saçma şey. Ben o zamanlar izmirde yaşıyordum. Sonra bu topluluk bölündü beyler kimse gelmemeye başladı. Dedim dövüş klübünemi özendiniz diye çok daha farklı burası dedi bana. Sonra milletin tanıdıklarını getirmesi yasakmış. O yüzden Gürkan bana şey dedi işte abi kimseye söyleme beni tanıdığını, alakan yok benle diye tembihledi beni. Dedim eyvallah. Her iki haftada bir aynı evde toplanıyorlarmış. Bu gruptaki insanlardan birinin evinde. Ama gürkan ismini falan bilmiyor tabi kimsenin herkesin kendi uydurduğu isim var. Her iki haftada bir bunlar toplanıp dans ediyorlarmış, itirafta bulunuyorlarmış, sorunlarını anlatıyorlarmış, en çokta ağlıyorlarmış, sarılıyorlarmış. Bütün ruh hastalarının iki haftada bir birbirlerine destek olmak amacı ile toplandığını düşünün. Fakat terapi grupları gibi değil. Daha aykırı bir grup. Herkes birbiriyle öpüşüyormuş, sevgili oluyormuş falan. Aykırı pis bir topluluk gibi gözükmüştü gözüme. Yine de gidecektim. Kafam dağılırdı belki biraz.