Yola koyuldu Buket ve Aykut Bey. Okula tam vaktinde vardılar ancak vardıklarında kimsecikler gelmemişti daha. Dün gece saatlerin bir saat geri alındığını ve onların bunu unutup erken geldiklerini oturup bir saat beklediklerinde anladılar. Tiyatro sahnesi önceden düzenlenmişti birkaç ufak tefek şey kalmıştı. Buket tiyatronun başrolüydü. Haliyle en çok replik ondaydı. Heyecandan yerinde duramayan Buket, en son sahneye arkadan zorla iten arkadaşları ile heyecanını bastırmıştı. içinden arkadaşlarına sövüyor aynı zamanda sahnelerini hakkıyla yerine getiriyordu. Tiyatro bitmiş ve seyirciler yavaş yavaş salonu terk etmeye başlamışlardı. Buket ter içinde kalmış ve babasını arayıp “Gelip beni alır mısın? Kan ter içinde kaldım bu şekilde dışarı çıkarsam kesin yarın hasta olurum” dedi. Babası “Okulun önündeyim zaten çık hadi” dedi. Dışarıda bekleyen hayran kitlesi Buket’in çıktığını görünce alkışlar ve övgüler sel kıyamet olmuştu. Bu hali ile saygıdan da olsa daha fazla duramayıp arabalarına doğru hızlı adımlar ile gitmeye başladı. Hiç beklenmeyecek şekilde ters yönden gelen bir arabanın çarpması ile Buket yere düştüğünü hatırladı. Ayağa kalkması gerektiğini düşünerekten biraz kendini zorladı ve gözünü bir hastane odasında açtı. Kafasını kaldırmaya gücü yetmiyordu. En sonunda biraz gücünü topladı ve kafasını kaldırıp karşı tarafa doğru baktı. Annesi ve babasının boynuna yatmış, babası da kafasını annesinin kafasına yaslamış şekilde uyuyorlardı. Annesi ve babası ile arasında camdan bir duvar vardı sanki. Bulunduğunun odanın kapısı açıldı aniden. içeriye doktor girmişti sanki ancak o daha fazla dayanamayıp gözlerini kapatmıştı.