Musa ile ayrıldıktan sonra evin yolunu tuttum. Eylül'ü düşünüyordum. Bazen rüyalarıma giriyor, kalktığımda ağlıyordum. Dışardan taş gibi dursam da çok ağlıyordum. Eylül'ün de aynı durumda olup olmadığını düşünüyordum. Ana karaya gitmek istiyordum.

Evin önüne geldiğimde buz kestim.

Evin kapısı açıktı. Hafifçe içeri girdim. Ve bakındım. Her şey yerli yerindeydi. Adada kim hırsızlık yaparki diye düşünürken üst kattan patırtı geldi. Fırladım direkt. Odama girer girmez ağzım açıldı.

Cengiz yatağıma oturmuş sırıtıyordu.

"Ne yapıyorsun lan burada?"
"Hiç ailevi ziyaret yapayım dedim."

Kahkaha atıp sarıldım. Şöyle bir baktım suratına. Sakalı çıkmış. Göz altları çökmüştü.

"Değişmişsin Cengiz."
"Sende kardeşim."

O sırada annem fırladı.

"Anıl noluyor oğlum!""
"Anne bak kim gelmiş."
"Merhaba *** teyze."
"Cengiz? Anaaam."

Annem Cengiz'e sarıldı. Kısa geçiyorum, annem benim odamı Cengiz'e verdi. Bende Eylül'ün odasında uyumak istedim.

Eylül gittikten sonra ben hariç kimse odaya girmemişti. Perdeler çekiliydi. Annemi bile temizlik için içeri sokmazdım. Soyunup yatağa girdim. Yastık Eylül gibi kokuyordu. Ağlayasım geldi. Fakat kendimi tuttum.

Ve o akşam yemin ettim.

Daha fazla ağlamaycaktım. Gerekirse karakterimi de değiştirecektim.

O gece Avşadaki son gecem oldu.

Sabah olur olmaz eşyalarımı topladım. Üstüme siyah pantolon, beyaz tişört ve kahverengi deri ceket aldım. Ayrıca kolyem ve bilekliklerim.

Ve vazgeçilmez mavi gözyaşı gözlüğüm(pilot).

Eylül'ün eşyalarını da bavula koyup evden çıktım. Musanın ilk kez ağladığını gördüm, Cengiz ben geldim sen neden gidiyorsun bin dedi. Haklısın diyip sarıldım.

Feribota bindim. Annem ağladı. Babam gülüyordu.

Gençler, yanımda cidden çok yüklü miktarda para vardı. Babamın neden yıllarca bana para vermediğini o gün anladım. Adanın tüm esnafı para verdi, hakkını helal etti. Almanyadan gelen paralar, vs.

Feribotta uykuladım. Uyandığımda ana karaya gelmiştik neredeyse. içimde sadece kalp çarpıntısı vardı.