Benim inandığım tanrı ne iyi ne de kötü. Çünkü sizin uydurduğunuz ahlak kurallarını falan koymadı. Kimseyi cezalandırmıyor. Kimseyi de ödüllendirmiyor. Sadece izliyor gibi düşünün. Belki de onun ani bir düşüncesiyizdir.

Beyler size söylüyorum. Bilimsel islamcılığın sonu benim. Ön yargılarınızı kırın ve etrafınıza bakın. Gerçek tanrıyı göreceksiniz.

Eğer tanrı ile ilgili sıkıntıları olan ateist dostlarım varsa onlar soru sorabilir. Cevaplamaya çalışacağım.

Bu arada şunu söyleyeyim. Ben bile şu anki inancımın doğru olduğundan emin değilim.

Her neyse. Tanrı dünyaya ahlak kuralları göndermediyse ne gönderdi?

Söyleyeyim. Bilim. Bilim tanrının bize bir hediyesi ve eğer tanrıya yaklaşmak istiyorsanız kendinizi bilime verin. Emin olun sizi ona namaz kılmaktan daha çok yaklaştıracaktır. Çünkü bilimle uğratıkça tanrının düşünce yapısını anlamaya başlayacaksınız.

Neden deist değilim sorusuna cevabım ise şudur. Tanrının acı çekenlerin yanında olmaması onun bizi unutuuğu anldıbına gelmez. Bu onun acıyla veya iyilikle ilgilenmediğini gösterir.

Tanrı eğer yaratma yeteneğine sahipse unutkan olamaz. Ya da görmezden gelemez.

Öldükten sonra ne olacak sorusuna da cevap veremem. Çünkü hiç gidip de geri döneni görmedim.

Belki reenkarne oluyoruzdur. Belki başka bir boyuta geçiyoruzdur. Belki de bu deneyi terkediyoruzdur. Bilemeyiz.

Bildiğim bir şey varsa her şey bir amaca ve bir nedene sahip. Bu yüzden tanrıya önceki yazımda "her şeyin nedeni" diye hitap etmiştim.

Yazım buraya kadar. Eğer sorularınız varsa sorun.