sabah uyanınca biraz basım ağrıyordu. takmadim fazla

buse:hayatım ben gidiyorum ise hadi görüşürüz
ben:tamam canım hadi bende gidiyorum

hazirlandim giydim kıyafetimi. aldım cüzdan telefon ne varsa. bindim arabaya ama bu aralar hep olduğu gibi üstümde bi gariplik vardı. sanki bu insanları simaları bütün bu ayrıntıları hatta arabaları bile daha önce görmüştüm. aman neyse dedim dejavu herlade. sonunda gelebilmistim şirkete.

mudur: oo emre efendi nihayet teşrif edebildiniz.
ben:ya kemal abi bari sen yapma (gulduk ikimizde samimi adamdı bizim mudur)
müdür: neyse senin dosyaları hızlı hazırla daha işimiz var
ben:bende o is kemal abi merak etme sen

neyse oturdum yazmaya başladım. yalniz bi sorun var. benim ofisin hemen yaninda ki ofiste mehmet diye bi çocuk vardı. yeni geldi buraya ama bana hep dik dik bakıyordu. sebebini hic sormadin taki bu güne kadar. yan duvardan sesler gelmeye başladı. boyle tiramalama gibi şaşırdım ofislerin ustu açık seslendim bende

ben:mehmet biseyinmi var
mehmet:(tırnak sesleri ve boğazdan gelen bi sesle) kes sesini
ben: mehm..

demeye kalmasını birden kapimda belirdi elinde bıçakla ve bıçak ta alçı vardı duvarı kazmis onla.