Tekrar ormanın derinlikelrine daldık ömer çok sinrili bir şekilde koşar adım ilerliyordu elinde çakısı akşam 8 e geliyordu saat ortalık karanlık olmaya başladığı için telefonumun ışığını yaktım garip bir korku vardı içimde bu korku ölüm korkusu değil bu korku ya ölmekten beter hale gelirsem korkusuydu kuyunun yanına geldik sesler kaybolmuştu ikimizde böyle birşey beklemiyorduk derken hakan birden ömerin arkasında belirdi ömer arkanda dememle elindeki çakıyı hakanın boynuna geçirdi hakan olduğunu görünce hemen çekti fakat bir terslik vardı hakanın ayakları ters ve ömerin çakı soktuğu yerden kan akmiyordu hakan bize bağırarak çıkın gidin burdan dedi ses o kadar kalın ve siddetliydi ki sanki yer sarsiliyordu ama biz hakanı almdan gitmeyecektik