Sabaha karşı annem tarafından uyandırıldım.

"Oğlum, biz babanla ana karaya gidiyoruz tamam mı?"
"Hı? Hmmm... niye?"
"Balayı gibi düşün şekerparem. Senide hem şu kızla baş başa koyayım."

Yanağımı sıkıp dışarı çıktı. Bende uyudum. Sabah olduğunda dalgaların sesiyle uyandım. Hafifçe doğruldum ve etrafa bakındım. Odam toparlanmaştı. Hafiten bir tırstım çünkü annem odamı hayatta toplamazdı. Sorumluluk almamı isterdi.

Yataktan doğrulup lavaboya gittim. işimi görür görmez aynaya odaklandım. Suratımı inceledim. Yakışıklıydım, saçım ve tenim kumraldı. Yeşil gözlerim apaçıktı. Ama suratım çocuksuydu. iç geçirip aşağı indim.

Kalp krizi geçiriyordum.

Annemin yaptığı sofradan çok daha büyük bir sofra vardı. Hani bir ekgib kuş sütüydü. En son olarak sofraya pullu biber kekikli zeytinyağı indi.

indiren Eylüldü