O gece yatağımda onların gülme seslerini dinledim. Gitar sesini. Yastığımı ıslattım göz yaşlarımla.

En sonunda kendimi toparlayınca sessizce annemlerin yatak odasına baktım. Babam annemi sarıp sarmalamıştı. Annem gülümsüyordu. Kapılarını bulduğum gibi bırakıp aşağı indim. Kısa geçiyorum, kitap okudum, sesleri duymazdan gelmeye çalıştım. En sonunda sanırım gece yarısı kapı hafifçe tıkladı.

Normalde kapıları çoğu kişi kitlemez çünkü adada hırsız yoktur. Fakat ben inat kitlemiştim. Kalkıp kapıyı açtım, Eylül'ün suratına boş boş bakıp geri yerime geçtim.

Eylül de önüme oturdu. Birkaç dakika boyunca öyle oturduk. Eylül kısık bir sesle konuştu;

"Özür diler-"
"Ne için? Gerek yok."
"Josef... "
"... "
"Ben yatıyorum iyi geceler."
"Sanada Eylül abla."

Koşa koşa ondan önce odama çıktım. Yatağa fırlattım kendimi. Bir anda gözüme bir şey takıldı.

Gitarım.

Hemen elime aldım. Sanki uzun zaman sonra buluşan sevgililer gibiydik. Ağlaya ağlaya çaldım gençler.

Uykum gelince de yattım. Eylül bir anda içeri gerip üstüme atlamadı.