Ben pek katılma taraftarı değildim çünkü gençler yerli olsa tanırdım fakat değildiler. Usulca yanlarına yaklaştık ve ne yaptıklarını sorduk. Eğlenceklerini söylediler. Ateş yakıp gitar çalıcaklardı.

Şimdi ki tipik Ünili tayfa anlayacağınız. Bunların ayak sesleri.

Oturduk ve konuştuk, eğlendik. Kısa geçiyorum çünkü Eylül yaşıtlarını bulmuştu ama ben yanlarında velettim. Cüsse olarak bazılarından daha iri olsam da küçüktüm.

En sonunda bir bin sezmiş olacak ki olta attı bana;

"Sen kaç yaşındasın kardeşim?"

Eylül de dahil olmak üzere tüm yüzler bana baktı. O an çocuğa o ampulleri sokmak istedim ama tabiki yapamadım. Utana sıkıla 14 dedim.

Gülenler mi şaşıranlar mı...

Ama en çok Eylül üzdü beni...

Anlamsız bakışlar...

Üzüntü ve şaşkınlık...

Bende baktım ağlamak üzereyim posta koymak istedim.

"Abilerim ve ABLALARIM ben kaçayım iyi akşamlar."

Ağlaya ağlaya eve girdim ve odama çıktım.