Yolcular artık isyan ediyorlardı. Bizi bırakıp gideceklerdi, demokratik öngörü buna işaret ediyordu. Bir kısmı ise halinden memnun gibiydi. Öyle ki bir kadın asfalta uzanıp şınav çekiyordu. iki Türk, ötede bir yerde sigara içip, sinsice kendi aralarında konuşuyorlardı. Otobüsün arkasındaki grup yine gülecek bir şeyler bulmuşlardı. Yine biraz önce şınav çeken kadın, bu sefer demin dayak yiyen izet’le izet’in nasıl dayak yediğinin canlandırmasını yapıyolarlardı. Bir yandan da beni gösterip “şu kısa boylu iyi çocuk da, iri olan yaramaz” diyen emekli ablalar grubu vardı. Bu ablarlara kanım kaynamıştı, gururumu okşadıklarını söyleyebilirim. Yine de neticesinde tam anlamıyla bir deliler hastanesine düşmüştük.
Ardından polislerin içinden conflict derecesinde ingilizce bilen, bu işi 100 euro ile bitirebileceğimizi söyledi.
100 euro. Kurtuluş bileti sadece 1oo euro.