"Hoşgeldiniz hoşgeldiniz... hoşgeldin şekerparem."
"Hoşbulduk anne... "
"Kusura bakma kızım çıkaramadım ben seni de, kimlerin kızısın sen. Pek de buralı gibi durmuyorsun da... Selvaların kızı mısın yoksa?"
"Yok hanımefendi turistik amaçla geldim. Josef bana *** pansiyonun bana çok pis olduğunu ve sizde kalabileceğimi söyledi. Sizin içinde sorun olmazsa burda kalacaktım da... "

Annem bana soran gözlerle baktı. Ele vericek diye üç buçuk attım beyler. Sonra gülümseyip Eylül'ü içeri buyur etti.

"Kızım Josef sana evi göstersin istersen bir banyo yaparsın yol yorgunsun. Akşam yemeği 7 de ona göre."

Eylül'e evi gezdirdikten sonra müsade isteyip banyoya girdi. Bende anneme yardıma mutfağa gittim. Annem iki de bir bana bakıp gülüyor kafasını sağa sola oynatıyordu.

En sonunda ağzındaki baklayı çıkardı.

"Oğlum ne terbiyeli güzel bir kız bu. Turnayı gözünden vurmuşsun."
"Ya anne... "
"Biraz büyük sanki ama olsun aşkta engel olmaz!"
"Anneee... "
"Tamam ayol tamam hihihi."

Annemi mutfakta yalnız bırakıp salona geçtim ve babamı beklemeye başladım. Biraz dinleneyim derken evin soğuğunda uyumuştum ki yukardan ses geldi;

"Josef! Hanımefendi!"

Annem mutfaktan çıkmıştı ki beni de bakınırken gördü. Kafasıyla yukarı katı işaret edip bana şu -seni seni- kafa sallamasını yapıp mutfağa kaçtı.

Yalan yok beyler elim ayağım titreye titreye çıktım yukarı. Zaten ergenliğe yeni girmiştim bu duygular hafiften uyanıyordu. Merdivenin yolunu zor bulup yukarı çıktım ve seslendim.

"Buyur Eylül."
"Josef su bir tazyikli geliyor bir durgun. Napıcam?"
"Altındaki vanayı sıkıp geri çevir."

Sonsuzluk gibi gelen bir sürenin ardından tekrar seslendi.

"Olmuyor ya!"
"Bir daha dene."
"Of olmuyor işte!"
"... "
"içeri girer misin... kusura bakma."

Aklımdan bin türlü fantezi geçti beyler. Eylül üstüme atlar falan.