izmirli bir kız tanımıştım Çiğdem adında. inan hayatımda bu kadar ileri vizyona sahip bir baba görmedim. Karımı mutlu edemiyorum dedi bana teslim etti. Kızımı benim sevdiğim gibi sev dedi şefkatle okşadım.Bir de oğlu vardı o da bana abi derdi.Her sabah kahvaltıda istisnasız mis kokulu boyoz yerdik.Bu oğlan bir gün manitasını getirdi abi dedi bu kız zevk almıyor bakarmısın kontrol kalemiyle baktım dedim koçum sorun yok akımı yükselt. Evlerinde anadan üryan dolaşırdım hiçbiri ses etmezdi. Aksine vücuduma övgüler düzerlerdi.Eh ben de bir mukabele onları düzerdim.

Yani kardeşim senin dediğin kadar bağnaz banal ilkel bir şehir değil.

işte böyle.