sahne mert'in yusuf müdürü öldürdüğü gösteriyordu. mert yusuf müdürü sürükleyerek binanın çatısından aşağı sarkıtarak onu aşağıya attı. BirDe atarken:

- size kurban ettim yüce tanrım, dedi.

mert salağı naptığını bilmiyordu; oradan farkettim. artık diziyi battaniyenin altında korka korka izliyordum. ardından birkaç dualar ve sureler okuyordum. sahne birden celal'in evine döndü ve yeşim arkadaşlarıyla anlaşılamayan(ne dediğini anlamadım orada) bir dille birbirleriyle konuşuyorlardı. sanırım konuşmaları "hah, geh, keh,... " gibiydi. sonra sahne bodruma döndü, sarp içinden birşeyler söylüyordu:

-(aşırı korkuyordu) biri beni buradan kurtaracak yok mu? melek, celal baba, müdürüm,... , mert...

mustafa sarp'ı yiyecekti, çünkü mustafa ölüydü. mustafa azgın bakışlarıyla sarp'a bakıyordu. halat birden kopuverdi ve mustafa aç köpek gibi sarp'a koşup sarp'ı CANLI CANLI yiyiyordu. savunmasız ve güçsüz halde bırakılan sarp mustafa'nın kollarında canlı canlı acı çekerek mustafa'ya kurban gitti. sarp bir zombiye vahşet biçimde acıyla can verdi. sahne yeşim'e döndüğünde yeşim arkadaşlarıyla acayip biçimde sevişiyorlardı. o nasıl fantezi anlayamadım. o sırada sarp'ın bağırışları buradan da yansıyordu. o acı seslerini duymamak için kulağımı tıkadım. fakat celal baba öldü, ilginç yanı evinin yanlarında hiçbir koruma olmaması. içimden;

- minik, şevko, diğerleri nerde acaba, diye düşünüyordum.

düşünürken sahne sarp'ın annesinin evini etrafını gösteriyordu. dışarıda tam o sırada mert'i görmüştüm. çırılçıplak haldeydi. daha da ilginç yanı buydu. deli mert sokakta çırılçıplak dolaşıp etrafa ağıza alınmayacak küfürler söylüyordu. fakat sokakta kimseler yoktu. dizi beni aşırı korkutuyordu. hayatımda böylesini ilk defa görüyorum...