kucuk cocuk : kc
ben : b
titreyen kız : tk

kc: abi parkinson hastası titriyor bacakları kasılıyor
b : al bakalım ufaklık şunları
tk : teşekkürler sagolun hadı kalk gidelim muhafazid iyi oldum ben
b : hayır hayır burası çok işlek arabam karşıda lütfen ben bırakayım yanlış anlamayın beni lütfen bügün hastahanede gördüm sizi o yüzden geldim
tk : kekeleyerek yok olmaz ben giderim şurası zaten
b : şaşırmıştım cocuklugumun geçtigi parkı gösteriyordu
tk : şu parkın arka sokagı
b : tamam gelin eşlik edeyim
ıgh mıgh etsede gidiyordum onlarla
ufak cocukluk telaşlı gözlerle bakıyordu ablasına
bende sarı saçlarını koklayarak dahada tıkalı burnum açılıyordu güneş vuran saçları gözüme çarpıyordu bahane ile durup saçlarını elime alıp arka tarafa attım
b : düşmek istemiyorum gözlerim kamaşıyor önümü göremiyorum dedim gülümsedim
tk : zaten yük veriyorum size dedi gülmedi
bozulmuştum mahalle başına gelince durdurdu çok tanıdık var burdan muhafazid yardım eder dedi ve su içti devam etti yoluna izlemiştim arkadan arkasına döndü ilk defa gülümsedi teşekkürler tekrar dedi dudaklarım kepçe kulaklarıma gelmişti mutluluktan