Mahalledekilerden falan bir şekilde öğrenmişler buraya getirildiğimizi.

Merak edip gelmişler. Hoşuma gitmedi değil beyler.

Hayatımda ilk defa birileri beni merak etmişti, önemsemişti.

Yanlış anlamayın muallakler önemli olan kızın gelmesi değil, birilerinin gelmesiydi.

Aksilikler peşimizi bırakmıyordu. Daha büyük işler kovalamalıydık. Olduğumuz yer de kalmıştık.

Salihle önce dinlenmek için bize gittik ama ikimizi de uyku tutmadı.

Böyle illegal devam mı etseydik? Yoksa elimizde kileri boşaltıp legal yollardan şirketleşsemiydik?

Aralarında ki kazanç farkı etkiliyordu bizi ve tabi aldığımız haz.

Siteye bir kaç ekleme yaptırdım Salihe.

Canlı yardım, telefonla yardım gibi şeyler koyduk. Başlarınada Buseyi, sonuçta kız her türlü önemliydi bu konularda.

Sitede artık kendimizi yönetici olarak gösterdik iyice. Sosyal medya hesaplarında profillerimizi paylaştık.

Siteye adlarımızı yazdık, artık korkumuz yoktu hiç kimseden. Çünkü çok güçlüydük... Vakitlerimizi internet kafede geçiriyorduk. Aynı zamanda çar soyma, çalma işlemlerinide kafede yapıyorduk ki eğer ilerde hukuksal bir sorun olursa *burası internet kafe kim girip çıkıyor belli değil biz napalım kardeşim* diye kendimizi savunabilecektik.

Güvenlik açısından çok iyi olmuştu bu kafe.

Bir gün sıkıldım. Başladım dükkandaki makinelere keylogger yüklemeye.

Rahatlığa bak abi. Kafe benim karışan eden yok mis.

Bütün makinelere yükledim. Birazda burdan kazanalım dedik.

Ayrıyetten internet kafede yang satarak gelirimize gelir katmıştık.

Kafe tarzınıda tamamen metin2 ye çevirmiştik. Posterler, kampanyalar, kafe ismi vs.

Biz böyle oldukça piyasada ki bir kaç site battı.

Her batandan tehdit mesajları alıyorduk ama nafile.

Resmen millet para bugu yaptığımızı sanıyordu. Neredeyse sınırsız bir yang gelirimiz vardı.

Bizim kafede neredeyse sırf metin2 oynuyolardı ve bu acayip derecede hoşuma gidiyordu.

Yavaş yavaş kendi kafemizden düşen hesapları boşaltmaya başladık.

Bir gün bir bağırış çağırışa kaldırdım kafamı... 2 tane 15-16 yaşlarında çocuk birbirine girmişti. Ama nasıl vuruyor bir tanesi çıldırmış gibi aq

Elemanlar bana baktı. Kaş göz işareti yaptım git ayır hesabı.

Gittiler ayırdılar. Bende uzaktan izliyorum sohbeti.

Çocukları tuttu bütün kafedekiler. Noldu diye soruyolar.

Çocuklardan birinin çarı soyulmuş. *Abi valla bir tek bu biliyordu şifremi, soymuş huur çocuğu*

Ses etmeden bilgisayarın başına yanaştım. Çocuğun hesabın ismine baktım. Hatırlayamadım.

Ama 31 pot ve 31 yang olduğunu görünce dedim tamam benim bu.

Ses etmedim ofis tarafına geçtim. Dün soyduğum hesapları kontrol edip benim soyduğumu tamamen doğruladım.

Çocukları bizimkiler sakinleştirip evine yolladı.

Vay dıbına koyim dedim neler yapıyoruz.

Akşam salih gelince olayı anlattım. Yorumsuz kaldı.

Bende çok giblemedim, sanki vicdanımı satmıştım aq

Ertesi gün kafenin önünde bir çığlık, ağlama sesleri.

Tırstım dıbına koyim, kafenin önüne doğru yürüdüm.

Gördüğüm manzara beni bitirdi. Dün hesabı soyduğu iddia edilen çocuğu 19-20 yaşındakiler sopalarla çok kötü dövüyordu.

Yanlarındada hesabını soyduğum çocuk vardı. Olayda görülen çocuğun abilerine dövdürttüğüdü.

Bizim elemanları yolladım ortalığı sakinleştirin diye bende bir dal sigara yaktım kapıda.

Çocuk çok kötü dayak yemişti. Benim sigaramın bitmesiyle kavganın bitmesi eş zamanlı oldu neredeyse.

Herkes gitmişti bir tek dayak yiyen çocuk kalmıştı. Yerde oturuyordu, kendinden geçmiş bir şekilde.

Bizim elemanlar bana baktı *napalım?* der gibi.

Elimle çocuğu alın gelin işareti yaptım.

Çocuğa *gel kardeşim* diyerek içeri getirdiler.

Ofisime soktum. Yara bandı,bez falan yaptırdım bizim çocuklara,su falan verdik.

Çocuk kendine gelmişti iyice. Nasıl bir bünye varsa iyi korumuş kendini.

Çıkardım bi dal sigara koydum ağzıma. Çocuğada uzattım.

• Sağol abi içmiyorum* dedi

• Al lan* diyerek kaşlarımı çattım.

Aldı bir dal, yaktım sigarasını.

Anlat dedim derdini.