ilk sigarami ilkokul beşinci sinifta, dedem vefat ettigi gece evin daminda icmistim. ilik kanseriydi rahmetli, mekani cennet olsun. Cok zaman geciremedim kendisiyle. Abimler ve benden buyuk kuzenlerim daha sanslilar, bol bol anilari var dedemle. Bayramlarda ve yazin koye uzum kesmeye gittigimizde gorebilirdim ancak. Onda da köşede minderinde yatar vaziyette olurdu hep. Ama sevimli bi yasliydi. Kedi gibi yanina sokuldugun zaman, artik catlak ve ciziklerden derisi secilmez olmus elleriyle hemen sacimizi oksardi. Aman yarabbi, ne duyguydu. Ben kucuk oldugumdan bana "bi ignesi var o yapilinca iyilisecek" derdi babam. Yalanmis meger. Meger adamin son gunuymus. Bahceden geldik ikindin gibi, divanin ustunde, ağzı çatılmış bi adam yatiyor. Dedem oldugunu anladim tabi. Aglamadim nedense, ya da aglayamadim. Beklemiyordum. Kurban bayramlarinda oturdugu zaman iki üç bazlama ile, o kavurmanin yagini bir guzel içen adam mi yatiyordu o divanda, inanasim gelmedi. Ama benim inanip inanmamamin da cok onemi yoktu haliyle. Defin icin uzaktan gelecek olan amcamlar beklendi. iste o gece damda yatarken, elimi yastigin altina attigimda bi paket parliament buldum. Amca kizi vardi selda o icerdi. Oraya saklamis megerse. Herkes de asagisaydi yaktim bir tane. Neden ya da ne amacla yaktim bilinmez. Onun oylece ölüverisini kabullenemedim belki de. Cahildi, hesap kitap, okuma yazma bilmezdi ama insanlik bilirdi. iyi adamdi rahmetli. Su an ise kent switch icerim, benim icin sigara kenttir.