işlem uygulanıyor

Şartlar bana hiçbir zaman gülmedi ki ben hayata güleyim. Üstüme gelen duvarlar insanlar bana dürüstlüğü doğruluğu değil kin ve nefreti öğretti. Başarasızlık yılmamayı değil hileyi öğretti bana. ilk fırsatta yok olmak istedim her zaman ve yeniden. Olmuyor işte. Ol diyince olmuyor pollyanna masallarına hiç inanmamıştım. Hayal kırıklığım daha büyük olur diye. Nitekim de öyle oldu. Beklemediğim şeyler değildi halletmem kısa sürdü. Ama elime ne zaman küçük bir şey geçse bir şey elime vurup aldı.

izlemeyi çok severim ne olduğu fark etmez
Çıkarım yapmak için ideal bir yöntem. Yapamadıklarını yapmalarını izlemek. Zaten o sırada kafam beni başka şeylerle meşgul etmeye çalışırdı. Canım artık acımasın diye. Çoğunlukla konuşurdum çok konuşurdum. Yeri gelirdi onla boş konuştum. Ama mutluydum dinlediğini biliyordum beni. Ne zaman istesem karşımda duruyordu. Elimdeki şeylere bakarak ben ne isteyebilirim ki. Mesela sen beyin timörü riski olan bir hastaya en fazla 30 yaşını görebilirsin dersen onun nasıl oradan mutlu ayrılmasını isteyebilirsin ki. Konuştukça konuşuyordum içimdeki birikmişliği. Bana cevap verdiği zaman çok mutlu olmuştum. Bir o kadar da acınacak halde olduğumu fark ettim.

Kafamın içindeki iki taraf farklı şeylerden bahsediyordu. Biri bana "sen mutlu olduğun sürece başkalarının düşüncelerini neden umursarsın ki" diyor.
Öbürü ise "kalk bir aynaya bak ve karşında kimin durduğunu söyle, eğer ordakinin sen olsaydın zaten şu anda ben burada olmazdım. O yüzden kendi haline bak artık" diyor. Elimde ne yapacağıma dair bir şey yok, hala.

edit: Anlatım bozukluğu