1 ay küsür falan süreyle nakil başvuruları açıklanacaktı. O zamana kadar çok ekşınlı birşey yaşanmadı. Nakillerin açıklanacağı gün Hakan'la birlikte öğrenecektik. O Beyoğlu Atatürk Anadolu'yu istiyordu. Bende Denizcilik Lisesini. Bizden sorumlu olan müdür yardımcısı vardı. Ahmet Hoca. Ahmet Hoca hafif kel nonoş gibi bir adamdı. Nakil sonuçlarını öğrenmek için onun yanına gitmiştik. Önce Hakan'ın nakilini söyledi. Tutmamış. Sonra benimkini söyledi. Şansıma sıçayım tutmamış. O gün gerçekten ruh gibiydim tek çıkış biletim vardı. Oda bu nakildi. Okul çıkışında annem aradı beni.

A: "Oğlum senin nakilin tutmuş !" (Ağlayarak söylüyordu.)

B: "Na na nasıl anne? Ahmet Hoca tutmamış dedi bana."

A: "Oğlum E-Okulda tutmuş gözüküyor."

Hiçbir şey diyemedim telefonu kapattım. Okul ile otobüs durağı arasındaki o yokuşu koşarak bitirdim. Otobüse bindim ve hayal kurmaya başladım. Gemiye çıkacağım günü. Beyaz üniformalarla evden çıkacağım günü. Mahalledeki herkesin ilgi odağı olacağım günü. Mezun olup denize atlama günü..