bugün sabah sporumu yaptım evde. istemeden gelen bir geniş yürüme, kaslarda bir genişleme hissettim. açıkçası iyi geldi. kargo almam lazımdı oraya gidene kadar bir kadın vardı sanırım yaşça büyük. ilk gördüğüm zaman ben gidiyorum dedim kendi kendime. ama düşününce gitmeli miyim diye düşündüm ve o zaman anladım böyle anlarda hele en temelden başlıyorsanız "düşünmeyin". cidden zararlı. şekilden şekile giriyordum ve hatta şekilden şekile gire gire gittim yanına ve sözler döküldü;

-merhaba iyi günler. buralarda bir tekel varmış (kolumu ileri göstererek) şu taraflarda.
+aynen düz gidin sağda.

buydu konuşma. 10 saniye kadar surmemistir bile. ama üstümden kalkan baskı paha biçilemez. sonra yolda iki tane daha kadın gördüm birisinin dişleri yoktu hatta ama yaşça ortaydi. sordum hastane var diye falan. o ilk stresi attığınızda rahatlama geliyor. ve bu işin olacağına inanıyorum. bi kızla uzuuun uzuun tanışma konuşma şansını kaçırdım bugün ona üzüldüm sadece. engelli dergisi satıyordu nerde okuduğunu falan anlattı ve bende o üniversiteyi istiyordum aslında ama sonradan aklıma geldi bu konudan konuşmak. öyle yani. inanıyorum. umutluyum. olacak