Soğuk ve karanlık bir gecede yağmur’un her damlasını vücudunda hisseden bir grup Hazine Avcısı her şeylerinden vazgeçip dünyanın en büyük hazinesini aramak için yola çıkalı tam tdıbına 2 ay olmuştur bu kişiler Barlas'ın önderliğinde toplanan 5 kişilik bir grup’tur. Bu grup 2 aylık bir süreç boyunca o kadar yorulmuşlardır ki amaçlarından vazgeçmeyi bile düşünmüşlerdir. Ama en sonunda o hazine hakkında büyük bir ipucu bulmuşlar ve bu hazineyi bulmak için olan motivasyonları git gide artmıştır. Buldukları ipucunu toplam 2 gün boyunca takip ettiklerinde ise karşılarına ormanın derinliklerinde bir mağaranın önünde duran ne olduğu belli olmayan bir yaratık çıkmış. Yaratığın Başı Aslan, vücudu Ayı, ayakları ise bir Timsahın ayaklarını andırıyormuş. Tabi ki grup şüphelenmiş bu işten ve hepsi aynı şeyi düşünmüşler. Efsanelere göre hazinenin bir koruyucusu olduğu ve bu koruyucuyu görenlerin korkudan hazineyi unutacaklarını bile söyleyenler olmuş. Tabi ki bu grup emeklerinin boşa gitmesin dense ölmeyi tercih edecek insanlardan oluşuyordu. O yüzden hiçbirisi geri dönmeyi düşünmeden kafalarıyla birbirlerine işaret ederek ileri doğru atılıp yaratıkla yüzleşmeyi göze almış ve ona saldırmışlardır. En sonunda 1 saatlik uğraşlar sonucu yaratığı boynundan yaralamayı başaran Barlas sayesinde grup yaratığı öldürmeyi başarmış ve mağaraya girmişlerdir. Mağaranın en ücra köşesine doğru yürümüşler ve orada ahşap 2 metre boyunda bir kapı görmüşler ve kapıda ise hazinenin içeriği ve koca harflerle kapıya kazınmış bir dörtlük şiir varmış. Hazinenin içeriğini gördüklerinde şaşırmışlar. Çünkü hazinede 2 parça varmış. Bir tanesi sarı güneş gibi parlayan büyük bir altın. Diğeri ise beyaz bir güneş gibi parlayan güzel mi güzel bir inci. Kafalarını çevirmişler Şiiri okumak için ve şiirde yazanlar ise…
Altın’ı görene gelir
Şer dolu sesler
incisi’ni gören
Ker dolu hisseder.