Sanki herşey tamda bir o ekgib " Huzur ", inanıyorum sabır var şükür var illaki bugün veya yarın mutluluk gelicek ama umudum kalmadı artık eskisi gibi. Annem babam bilmiyor abim bilmiyor, gün geçtikçe bende eriyorum cilt kanseri teşhisi kondu bana tam 3 ay 1,5 hafta oldu teşhis konulalı, belki ölücem tedavi almıyorum diye ama arkamda zaten gözü yaşlı bir annem var dahada gözünden yaş aksın istemiyorum. Geceleri sokağa çıkıyorum bazen ana caddeye iniyorum şöyle köşeye çekilip izliyorum insanları, söylüyorum kendi kendime

" Acaba benim gibi birisi daha var mıdır? Yoksa tekmiyim bu dünyada ? "

Çok anlamsız geliyo öyle insanları izleyince, saçma sapan yalan gülüşler görüyorum, yalan sevgiler görüyorum, pek bir derdi olmayan insanlar görüyorum, belki var onlarında derdi, evet var elbette var dertsiz baş olmazmış ama bilmiyorum o gördüklerimin içinde kaybolup gidiyorum anlam veremiyorum bu hayata kendi kendime soruyorum " neden bir başka ailenin çocuğu olarak dünyaya gelmedim ? " Şimdi de söylüyorum belki hayat şartları döngü farklı olsaydı şu anda bu entry i yazan değil okuyan birisi olacaktım.