Mahallemize geldik o zaman sadece bizim evde hayat vardı diğer kişiler daha sonra gelecekti. Yani ışıkların açık olduğu tek ev bizimkiydi. Eve gelince anneme sarıldım, salonda oturduk sohbete başladık. Kaza anını sormadım kötü etkilendikleri için. Sohbet böyle devam etti saat 11.30 civarı tam yatmaya hazırlanacakken üst kattan deli kuzenim Hülya çığlıklar atarak aşağı indi. Amcam onu tutup kontrol etti ama ağlamaya devam ediyordu. Elleri kan içindeydi ve iğrenç kokuyordu. Göz altlarından uyumadığı belliydi. Bana bakakaldı ve birkaç dakika gözgöze kaldık. Sonunda üzerime atlayarak bağırmaya başladı; NEDEN GELDiN? NEDEN? NEDEN?