süleyman

hiçbir şeyden çekmedi dünyada
nasırdan çektiği kadar
hatta çirkin yaratıldığından bile
o kadar müteessir değildi
kundurası vurmadığı zamanlarda
anmazdı ama allahın adını
günahkar da sayılmazdı
yazık oldu süleyman efendi'ye

mesele falan değildi öyle
to be or not to be kendisi için
bir akşam uyudu
uyanmayıverdi
aldılar, zütürdüler
yıkandı, namazı kılındı, gömüldü
duyarlarsa öldüğünü alacaklılar
haklarını helâl ederler elbet
alacağına gelince
alacağı yoktu zaten rahmetlinin

tüfeğini depoya koydular
esvabını başkasına verdiler
artık ne torbasında ekmek kırıntısı
ne matarasında dudaklarının izi
öyle bir rüzigar ki
kendi gitti
ismi bile kalmadı yadigar
yalnız şu beyit kaldı
kahve ocağında, el yazısıyla
"ölüm allahın emri
ayrılık olmasaydı."

(bkz: kitabe i seng i mezar)
(bkz: orhan veli)