Apartmanını önüne gittim. Kapının önünde bekliyordu beni, karşısına geçtim gözlerine baktım.
Gözleri şişmişti yine ağlamıştı herhalde.
“Ulaş bak, ben sınavdan dolayı ayrılıyorum senden” dedi elimi tutmaya çalışırken.
Iyy. Yalana bak. Başka bir şey düşünemedin mi insan az yaratıcı olur.
“Yoksam seni se…”derken lafını kestim.
“Cengiz ile aranızda ne oldu?” diye sordum.
Sustu. Gözlerimin içine baktı şok olmuşçasına. Başını öne eğdi. Apartmanın önüne oturdu. Kar yağıyordu o sırada.
Sessizlik.
Uzunca süren bir sessizlik. Kar tanesinin yere düşüşünü duyabileceğimiz kadar sessizdi.
Yanına oturdum. Ellerimi birleştirdim. Karın yağmasını izliyorduk.
“Cengiz” dedim tekrardan.
Sadece susuyordu. Bir şeyler anlatmasını bekliyordum o ise sessiz kalmayı tercih ediyordu. Bu iş sinirimi bozdu.
“Cengiz!” diye tekrarladım.