“Nereye gideceğiz” dedi. “
Yürüyelim biraz, şu mahalleden çıkalım artık” dedim.
“Kardeşin ağlamasın” dedim.
“Yok, önüne abur cubur koydum televizyonu da açtım, benim varlığımı unuttur” dedi.
Fotoğrafını attığım ilk yolun olduğu yere geldik her yer yeşillik kuşlar falan ötüyor yağmur burayı çok sevdi. Biraz orada dolaştık el ele konuştuk neler yaptığından eskilerden. Bir ağacın dibine oturduk.
“Böyle bir yere geleceğimizi bilsem, piknik malzemesi falan getirirdim” dedi.
Biraz daha sohbet ettik. Güneş battıktan sonra orası harbi çok korkunç olduğu için çıkalım buradan dedik. Çıkarken kulübeden sesler geldiğini duydum, kafamı çevirmemle bizimkileri gördüm. Onlara da ayıp olmuştu uzun zamandır görüşmüyorduk. Yağmur’a dönüp “Bizim arkadaşlar şurada bir selam verip çıkalım” dedim. Olur dedi.