Önce müslümanlığın yanlış olduğundan emin oldum. Bunu da Adem ile Havva yani ilk insanların öncesinde insanlar olduğu yapılan kazılar ile kanıtlanınca daha sıkı düşünmeye başladım. Araştırmalarım hız aldı burda. Daha sonra fark ettim ki islam bir toplama dinmiş biraz ordan biraz burdan. En çok Yahudilerle ortak yönümüz var hatta.

Dinimden kurtulduktan tanrı var mı sorusunu sordum kendime. işte bu noktada çok ilginç cevaplar buldum. Önce kendimi tanrı olarak hayal ettim. Bir evren yaratıyorum. Kudretimi kendime ispatlamak için. Bu evrene gezegenler yıldızlar özetle gök cisimlerini yaratıyorum veya yaratma sürecini başlatıyorum. Dünyayı öyle yaratıyorum ki gezegende hayatı başlatabiliyorum. Fakat bir şey var ki canlılara zorunlu kılıyorum. Beslenme. Hayatta kalmak için canlılar beslenmek zorunda. Çoğunun ilkel beynine bu bilgiyi koyuyorum. Bitkiler enerji üretiyor. Otçullar bitkileri yiyor. Etçiller de Otçulları. Daha büyük Etçiller de bu Etçilleri. Peki neden? Ben tanrıyım ve istersem canlılarda beslenmeyi zorunlu kılmam. Besin için hayvanlar insanlar herkes birbirini öldürüyor. Düşünsenize siz güçsüzsünüz ve sizde yemek var. Başkası güçlü ve elinde silah var. Her şeyden önemlisi ikiniz de aç. Ben tanrı olarak bunları görürsem zevk mi alırım? Zorunlu Parazit türleri yarattım ve konak canlı olmadan onların yaşdıbını imkansız kıldım. Yaşamak için öldürmek zorundalar.

insanlar kusursuz bir düzenden harika bir kainatta bahsederken ben dünyayı koskocaman bir arena olarak görüyorum. Güçlünün güçsüzü her zaman tarih boyunca ezdiği büsbüyük bir arena. Tanrı da bu arenada baş parmağını yan tutup yukarı kaldıran ve aşağı indiren adam. Böyle bir tanrı olduğuna inanmak istemiyorum