her gün beraberiz, aralıksız 1 haftalık süremizi sadece akşamları ayrı geçiriyorduk.. hani derler ya; çok muhabbet tez ayrılık getirir... daha önce bu sözü duymuştum, yabancı değildim.. başıma gelinceye kadar çokta sallamıyor, hmm güzel lafmış diyip geçiyordum..
akşamları ayrılıyorduk ama 3 günlük antalya maceramızda beraber uyumanın o huzurlu tadını almıştık ya bir kere, dahası da gelmeliydi.. bunu istiyordum, istiyorduk..
mary yi yemeğe çağırdığım çarşambanın aynı haftası, hatta 2 gün sonrası cuma akşamı evde yalnız olacağımı öğrenmiştim.. bizimkiler şehir dışına akraba ziyaretine gideceklermiş.. tabii ben bu yalnızlığı fırsata çevirmek üzere mary yi bizde kalması için davet etmeyi planlamıştım.. konuyu mary ye zütürdüğümde;bu duruma çok sevindi, koşa koşa gelecekti yani.. ama daha öncesinde ailesine yalan söylemeliydi tabii ki.. ben bugün erkek arkadaşımda kalıcam diyemezdi ya sonuçta.. merveler durumu işte.. bunun için bir arkadaşını ayarlayıp; bizimkiler sorarsa sizde kalıyorum tamam mı vs. gibisinden küçük bir planda yapmıştı zaten..

arkadaşlar sona yaklaştığım için çok fazla eveleyip gevelemeden anlatıyorum.. detaylara çok takılmıyorum anlayacağınız..