-Yazık oldu kıza.
+Kime ?
-Hazala ya,baksana kız ne hale gelmiş.
+Ne olmuş ki ?
-Bilmiyor musun gerçekten ?
+Yo,hayır bilmiyorum.
-Dün Ömerle kavga ettiler işte.Ama nedenini bilmiyorum. Ayrılmalarını istemem, çok yakışıyorlar bence.
+Anladım.
-Neyse aşkım çantadan suyu versene.

Tanıştırayım, Ezgi.Dört aydır birlikte ve beni gerçekten sevdiğine adım kadar emin olduğum kız.
Sevgilim.

-Senin gözlerinin altı neden mosmor ya ? Uyumadın mı dün ?
+Aynen, uyku tutmadı.

Tabiki bu dediğimin yalan olduğunu bilecek kadar iyi tanıyan bir kız da.

-Yalan söyleme bana,bir şey olmuş.
+Olmadı.
-Taha lütfen, kötü bir şeyler olmuş hissediyorum. Bana ne olduğunu anlatmazsan tüm gün aklımdan çıkmaz bu durum.
+Dün evde Ardayla atıştık da biraz,ona sinirim bozuk önemli bir şey değil.
-Siz ? Sen ve Arda tartıştınız mı cidden ? Inanamıyorum,siz çifte kumrular ?
+Ya önemli bir şey değil, işimize bakalım biz.
-Sıkma canını ya,düzelir aranız.
+Hallettik zaten. Sıkıntı yok yani.
-Anladım..

Ezgiyle hikayemiz çok saçma başlamıştı aslında.Ben Hazalın ve babamın acısını içimde yaşarken kendisi bana ilaç gibi gelmişti.
Birkaç ay önce Arda yanıma gelip şu kız senden çok hoşlanıyor diyip Ezgiyi gösterdiği zaman pek önemsememiştim. Hazalı seviyordum çünkü, bunu Arda da biliyordu.Ama Ezginin ısrarı sonucu konuştuğumuz zaman onun gerçekten beni sevdiğine inanmıştım.
Hatta birkaç aylık bir sevgi de değil,bir buçuk yıldır beni sevdiğini öğrenmiştim.

Tam Ezgiye alışıp Hazalı aklımdan çıkardım derken bunların yaşanması canımı o kadar çok sıkıyordu ki..Beni seven birini üzmek gerçekleşmesini istediğim son şeydi.

Tabii, bunu da beceremeyecektim.
Iki senemin içine sıçan Ömer, Ezgi ile yaşadığım her şeyi bitirmeme sebep olacaktı.

Çünkü Ezgiyle oturduğumuz masanın tam arkasından korkunç bir çığlık duydum.
Birisi yardım istiyordu.
Uzaktan kim olduğunu seçemediğim lakin sesinden Hazal olduğumu anladığım kız biri tarafından hırpalanıyordu.

huur çocuğu seni.