Babam için bu kadar çok çalışıyordum.

Bu arada adım Taha,22 yaşındayım.

Onu dört sene önce kaybettim.
Emekli öğretmendi kendisi, öğretmenliğinin son gününe kadar canla başla öğrencilerine hayata dair bir şey katmak için uğraşan biriydi.

Mesleğine rağmen derslerimle çok ilgilendiğini hatırlamıyorum.O,öğrencilerin haftada kırkar dakikadan kırk saat girdiği dersleri pek önemsemezdi. Derslerinde branşından çok öğrencilerine hayattan bahseden biriydi.

Çok sevilirdi, cenazesine 10 sene önce mezun ettiği öğrencilerinin bile geldiğini hatırlıyorum.

Hatırlıyordum,hep hatırlıyordum.
Aklımdan çıkmıyordu.

...

Beni hayal dünyamdan ayıran şey koridorda duyduğum bağırışma sesleri oldu. Kalabalıktan ötürü sesin kimden geldiğini anlamamakla beraber kalkmaya da çok üşenmiştim açıkçası.

Ders çalışasımda yoktu.
Hazalın gelmesini beklemek zorundaydım