Arkadaşlarım ve öğretmenim bendeki değişimden aslında memnunlardı. Kimseye aptalca bir şaka yapmıyordum yaşıma oranla fazlasıyla olgundum çünkü ben 11 yaşındaki bir bedene sıkışmış 20 yaşında bir bireydim. Birkaç kez aklımda kalan gelecekle ilgili şeyleri söyledim ve bazıları gerçekleşti tabi ama daha sonra bunu yapmama kararı aldım. Benim için tehlikeli olabilirdi.
Bir taraftan da böyle bir şeyin olması saçma gibi gelmeye başladı banada acaba rüya olabilir miydi? Peki aptalca bir rüya beni nasıl bu kadar olgunlaştırmıştı? Bunu öğrenmenin birkaç yolu vardı bunlardan biride henüz tanımadığım arkadaşlarımı araştırmak. Daha önce hiç görmediğim birini beynim hayal edemezdi.

Lisede ki en samimi arkadaşım Fatih vardı. Onunla da orta okulda ortak arkadaşlarımız vardı tabi lisede öğrendiğim. Dayı oğlumun yakın arkadaşı murat ile o zamanlarda tanışıyorduk daha sonra lisede sınıf arkadaşı olduk zaten. Gittim yanına birkaç sohbetten sonra senin böyle bir arkadaşın var mı diye sordum. Var tabi çok samimi bir arkadaşım da sen nerden tanıyon deyince akrabalık bağımız filan varmış galiba deyip geçiştirdim ve tanışmak istediğimi söyledim. Bir buluşma ayarladı ve evet gerçekten bizim fatihin çocukluğuydu bu. Eski samimiyetin olmaması kötü ne şakalar geçti aklımdan tabi ama en yakın arkadaşınla bu kadar uzak olmakta garip bir duyguydu.