Uyandım, saat 5 olmuştu. Yanıma baktığımda Deniz yoktu. Çıktım yatağımdan, aşşağı indim.

Mis gibi yemek kokuları geliyordu burnuma. Merdivenlerden inerken, Deniz’in sesini duydum.

– işte. Çok zor günler geçiriyorlar, diyordu.

Ne olduğuna bakmaya gittim, mutfakta anneme yemek konusunda yardım ediyordu ve bu sıradada olayları anlatıyordu.

-“Anne ?” diye seslendim. Annem acınası gözlerle bakıyordu bana.

“Eheh, günaydın oğlum” dedi. Yüzü gülüyordu, ama gözleriyle bana acıdığını belli ediyordu.

-“O halde biz çıkalım şimdi, akşam yemeğe geliriz annecim” dedi Deniz.

-“Tamam kızım, fazla geç kalmayın.” diyerek gülümsedi annem.

Elimden tutup, koridora zütürdü beni Deniz.

– “Ebubekiri ziyaret etsek mi? Edelim.” dedi.

– “Bende bunu düşünüyodum zaten tam” diyerek gülümsedim.

Hazırdım zaten. Banyoya gitim, elimi yüzümü falan yıkadım.

Hazırlandım, kapıdan çıkacakken,

– “Kendinize dikkat edin oğlum” dedi annem.

– “Tamaam merak etme” diyerek kapadım kapıyı.

Oğuz’un evde olmadığını farkettim bi an.

– “Oğuz nerede aceba” dedim kendi kendime.

– “Arkadaşı çağırdı, top oynayacaklarmış” deyip güldü Deniz.

Ebubekir’lere doğru yola çıktık.