Devam ediyorum beyler...

Ebubekir’in iyi olduğunu gördükten sonra Deniz’i alıp bizim eve gittik.

Bu kızla ciddi düşündüğümü, onunda benimle ciddi düşündüğünü ailelerimiz biliyordu. O yüzden onun bizde kalması falan sorun olmuyordu. Annesine “Annecim hastaneye gittik keremle, şimdi onlara gidiyoruz, gelince açıklarım önemli değil o kadar merak etme  ” diye SMS attıktan sonra yola koyulduk. Apar topar bize gelmesi biraz ailesi tarafından sorun olabilirdi tabii, ama neyse.

Uykusuzluktan ölüyordum neredeyse, evin kapısını açtık. Saat sabahın 9’uydu.

Oğuz geçmiş çizgi film izliyordu.

– Hoşgeldin abi, hoşgeldin Deniz abla, dedi.

Bitkinlikten cevap vermemiştim.

– “Hoşbulduk Oğuz” demişti Deniz.

Merdivenlerden odama çıkmıştık, o yorgunluktan kendimi yatağa attım sanki sadece kendim yatacakmış gibi incinçasına. Denizde ayağımı kolumu toplayarak yanıma yattı.

Gözlerimi kapattım. Üstümüzü battaniye ile örttü, kafasını göğsüme koydu ve tam uyuyacakken, aşşağıda annemin ve Oğuzun acı dolu bağırışmalarını duydum.

Kalktım yataktan telaşlıca, aşşağı bakmaya gidecekken Ebubekir kapıdan içeri girdi.

Elinde bir bıçak vardı. Bıçak kanlıydı.

Düşündüğüm şey olmamalıydı. Bıçağı görünce Deniz çığlık attı.

– “Ne oldu kerem ? Hı ?” diyerek kahkahalar atmaya başladı.

Suratında alaycı bi ifade vardı. Elindeki bıçakla Denize saldırdı.

Tutamadım, sanki yerinden kımıldamıyordu bacaklarım.

Bıçağı Deniz’in karnına soktu, kadınım dediğimin son nefesini hisseder gibi oldum..

Kalbimden bir parça koptu. Onunla beraber öldüm sanki.

Ebubekir hala gülümsüyordu, gözleri bembeyazdı..

Beti benzi akmıştı suratının, bıçağı Deniz’in karnından çıkardı, Deniz yere yığıldı...