"affetmezsen eve gitmem nolur bişeyler yaz cevap ver, telefonun şarjı çok az kaldı".. şu an o yaptıklarımı düşündükçe hala daha utanıyorum kendimden.. mary sadece; eve git bysavas, böyle yaptığın sürece seni asla affetmeyeceğim diyordu..
saat gecenin 2 si.. biraların sonuna geldim.. üstelik telefonda her an kapanabilirdi.. hava da katlanılmaz derecede soğuduğu için ellerimi hissetmiyordum.. yaşadığım şehirde otobüsler saat 23.30 da sona erdiği için eve taksiyle giderim diye düşünüyordum ki son paramı biralara verdiğimi farkettim.. elim mahkum yürüyecektim.. arkadaşlar bulunduğum yerden eve uzaklık yaklaşık 5 km kadardı.. üstelik ben çok üşümüş ve adım dahi atamayacak haldeydim.. ne durumlara düşürmüştüm kendimi.. bu ben değildim, böyle şeyler yapmazdım ki ben, neler olmuştu bir anda bana.. toparla kendini bysavas, silkelen ve bir daha asla kendini böyle durumlara sokma dedim kendi kendime.. bulunduğum yerden kalkıp adım atmaya mecalim kalmamış bir şekilde yürümeye başladım..