altın kılıci, azığımı ve kızida alıp hizlica koyden cikip yola koyuldum.kiz demin ki döndüğu ölüm sebeyle nerdeyse sabaha kadar ağladi ve korkudan titredi. cerebbiyeden oldukça uzaklasinca durdum. yoladaki dut ağacindan dut topladim .mezgineyle beraber oturup yedik. mezgine şoku birazda olsa atmıştı üstünden. bana binlerce kez tesekkurler ediyor. onun icin herseyi yapacagini söyleyip duruyordu.ona benim kolem olmadiğini artik ozgur bi insan oldugunu soylesemde dinlemiyor. ayni seyleri papagan gibi tekrar ediyordu.bi an durup ona sordum , benim icin herseyi yapar mısın gercekten?