Ebubekirin omzundan çektim kolumu, sarıldım denize. Kulağına fısıldadım, pekte fısıldamak sayılmaz aslında. Normal bi sesle, ” ne arıyosun lan bu saatte dışarda gerizekalı?! ” dedim. Yanağından öptüm, baktım gözlerine, tam konuşacaktı ki “Tamam sus” dedim, parmağımı dudaklarına koydum. “Beni merak ettin, dimi ?” dedim. Atladı üstüme, sarıldı, “hıhı, camdan gördüm seni koşarken.” dedi. Ay ışığıyla parlayan gözlerine baktım, gülümsedim, bi elimide Deniz’in beline doladım. Ebubekir; “Yenge geceleri çıkma dışarı bidaha, pek tekin değildir buralar biliyosun aman diyim.” dedi, Deniz’de kaşlarını çatarak “O zaman bunu Kerem’e söyle. Bana söylemeden iş yapmasın.” diye gülümseyerek cevap verdi, “Şşt tamam, hadi yürüyün.” diye güldüm bende, neşemiz yerinde Ebubekir ve Deniz’le beraber bize doğru yol aldık.

Mahalle aralarında bazı yerlerde, sadece sokak lambası aydınlatıyordu sokağı.
Hava soğuktu. Denizin üşüdüğünü farketmiştim, kollarımla sıktım biraz incecik belinden, “Sokulsana bedenime üşüyosun bak” dedim, iyice sarıldı koydu kafasını omzuma, bıraksam uyuyacak.