Yanına gelip oturdum bende, yüzüne bakıyordum, gözleri dolmuştu.

-Oğlum iki kelam et, bişey anlayalım ya! ” dedim sinirli bi şekilde.

+(Ağlamaklı bir ses ile) Şu an konuşacak durumda değilim Kerem, zütür beni, bidaha bu eve gelmek istemiyorum..

– Şş tamam oğlum sakin ol tamam, gir koluma, bize gidiyoruz hadi.

Ebubekir’in bi kolunu omzuma alıp, yavaşça eve zütürüyordum. Yine o dar mahalle sokaklarından geçiyorduk, gökyüzü çok güzeldi, ıhm, ve gizemli..

Ay ışığı aydınlatıyordu sokakları. Ebubekir;
-“Kardeşim, uzaktan bi kız koşuyo ama senin ki olmasın?”

iki eliyle hırkasını tutmuş, terliklerle koşuyordu bize doğru her kimse.

Kerem, dedi ince bi sesle uzaktan gelen kız, Deniz’di o, bize doğru koşuyordu.