yurudum yurudum. afgan ellerine geldim. burdaki halk cok garipti. soğuk ve cekingendi. burayi ve insanlari sevmemistim. ordaki bi handa tanistiğim bi rus gezgini afganinstan ayrilmadan once afganistanin doğusunda kalan ufak bi topluluk olan cerebrileri görmemi tafsiye etti. okadar degigib ve kötu insanlar ki afgan halki bunlarin yaninda normal kalir demisti. bende merakim uzerine cerebilerin yanina gittim. ufak bi köy gibiydi. butun erkekler belinde kılıç tasiyordu. varlikli olanlarin iste kuşaklarinda genellikle fildişi kabzali nadirende altin kabzalı tabancalari vardı. buranin koyluleri ne bugday ne bulgur ekerdi .koyun cevresi alabildiğine afyon ve esrar bitkisi dikiliydi. butun köy bunu yetistiriyor. seyyahlara ve tuccarlara bu afyonlari satiyor .seyyahlarda bu afyonu batida yuksek miktarlarda satiyordu. köyun kendine has dini vardi. butun afganistanda burasi seytanin ini olarak biliniyordu.ne şiiler ne sunniler nede azinlık olan hristiyanlar cerebileri sevmiyordu. butun köy nursuzdu .katil suratliydi. afyondan zengin olmus imansiz korkunc bi insan topluluguydu resmen.