Edit: Hikaye bitmiştir okuyanlara tesekkurler.

Dışarısı zifiri karanlık, gece 1’e geliyordu ve ben bilgisayarın başındaydım. Denizi az önce kapının önünde anlını öperek eve bırakmıştım, korku dolu gözlerle iyi geceler öpücüğü verdi bana ki, ah.. benimde kafama takıldı şimdi.

Anlattığına göre evde dururken kapı çalmış, kapıyı açınca karşısında babasını görmüş. Babası hemen hazırlanmasını istemiş, Deniz’de hazırlanmış hemence. Babası Deniz’in elini tutmuş gece karanlığında nereye gittikleri belli olmayan bir şekilde yürürken arkadan bir ses gelmiş, “Kızım!” diye. Arkasına baktığında 100 metre ötede babasını ona doğru endişeyle koşarken görmüş. Şaşırıp korkan Deniz, az önce elini tutan babası sandığı adamın kim olduğuna bakmak için önüne dönmüş, eli boşmuş ve yanında kimse yokmuş.. Anlattığına göre, bu bir 3 harfli vakasıymış. Ruhmu desek, cinmi desek, 3 harflimi desek artık bilmiyorum ama ben pek inanamadım, rüya falandır dedim içimden ama, Deniz akıllı bi kızdı, bilemedim..

Annem uyuyordu, Oğuzda arkamdaki ranzada yatıyordu. Kız arkadaşı vardı galiba hergelenin telefonla mesajlaşıp dururdu.

Devam edeceğim, rez alın...