rahiple yürümeye başladık. yuzume hic bakmiyor orda yokmuşum gibi davraniyordu. bende boş konuşmak istemiyordum. dağin yükseklerine çikıyorduk. mola icin hic durmuyor fakat bazen rahip ot toplamak icin durursa duruyor bazende bi anda durup bi taşi kaldırip altindan mantar bitki kokleri gibi seyleri eliyke koymuşcasına buluyordu. rahip bana dönüp benim küskü bilek kalınlığinda dese inanırdım. cunku bi peygambermişcesine kerametler gösterip duruyordu. adam meditasyonla havaya yükseliyor daha ne yapsın.ama asla kutsal biri olduğunu idda etmezdi.ne 3 rahip nede tapinaktaki hastalarda rahibe bi gunden bi gune kutsal biri dememıstir.ben bazen icimden bu adamda bi keramet var diyordum ama asla bu fikrimi yansıtmadım. cunku bas rahip ona boyle bi yafta yapıstirmam halinde memnun kalmak yerine belkide hoşnutsuz kalabilirdi. cunku erzurumdaki yaşantimda halk beni bi evliya olarak görüyordu ve ben bu durumdan cok bıkmıştim. erzurumdan kaçma sebeblerinin biride aslinda bana atfedilen bu kutsallalik damgasıydı.o yuzden boyle rahatsiz edici bir seyi rahibe atfederek uzmekte istemezdim