Devam ediyorum.

Adamlara nerde olduğumu sordum (klagib).
A=adam B=ben
A-hastanedesin kardeşim iyi olacaksın.
B-annem babam nerde?
A-şey ııı...
B-nerde dedim!!
Sonrası malum. Üzüntüden kahroldum. Keşke onların yerine ben ölseydim. Amcamlar vardı sağolsunlar. 4 5 ay onlarda kaldım ama kimseyi istemiyordum. Babamdan kalan bir maaş vardı. Amcam bana ev tutmuştu ve geçinip gidiyorum. Aylar geçti herkesten soyutlamıştım kendimi. Ev desen tak zütürüyo. Geceleri kabuslar görerek uyanmaya başladım. Yine o gecelerden birinde kalktım elimi yüzümü yıkadım. Yatağımdayken birisinin ismimi fısıldadığını duydum. Yanlış duymuşumdur deyip uyudum. Ertesi sabah aynı ses bana yardım edeceğini söylüyordu. Ortalıkta kimse yoktu ama o benimle konuşuyordu. Korkmuştum açıkçası. Hemen bir pgibiyatriste gittim. Olanları anlattım ve şizofreni başlangıcı olabileceğini söyledi. Biraz sohbet ve birkaç ilaçtan sonra evime döndüm. Ses hala evimde ondan korkmamam gerektiğini söylüyor.