Beyler ömür geçiyor ve ben milyonlarca insanlar arasında bir kuytu köşede tek başıma ağlıyorum yalnızım etrafım milyonların arasında bomboş dostlarım var evet ama kötü zamanımda kim yanımdaydı hatırlamıyorum gerçi onlarıda suçlamıyorum ben iyi biri değilim fazla safım ve olaylarda mal gibi kalıyorum nebilim belki insan doğasındaki nankörlüktendir ama değil gibide beyler annemin kalbi sıkıştı baya kötüydü dostlarım hiçbirini yanımda görmedim ameliyat oldum tektim sevgilim sıçtı ağzıma gitti yine tektim hiç acım yokmuş gibi umursanmadim ben bu hayatta aşk acısı kadar saçma bişi duymadım çünkü her acıdan nerdeyse tattım kimsenin acısını küçümsemedim ama benimkini hep küçümsediler belki ben herşeyi anlamadığımdandır

Her acidan tattim demiştim evet abim dediğim adamın ölümünü izledim resmen babamin annemi dövüşünü gördüm annemle sığındığımız her evden akrabalardan kovluşumuzu gördüm ailemde uzakta yıllarca kaldığım yerde sanki gözüme soka soka evlatlarını seven gezdiren ana babalar gördüm hırsızlık yapanlari gördüm bana hırsızlık yaptırmaya çalışanlari gördüm daha 3 4 yaşında yalanla tanıştım yalan soylemem istendi bir bir herkesin acılarımla beni başbaşa bırakışını gördüm yalnızım beyler pustum gene köşeme tek fark artik 6 7 yaşında değilim 19 yaşındayım elimde sigaram yine aynı köşede tek başımayım ama busefer farklı artık hersey duzelsin diye dua etmiyorum ölmek için ediyorum herseyden herkesten soğudum beyler birinin sözü vardi sadece ölüler huzurludur diye bunu tattım 3 kere intihara kalkıştım acizligime yenildim canima kıyamadim zaman geçtikçe insan bunları yaşadıkça artık başkalarıyla olmak istemiyormuş bunu anladım artik hayalimda dostlarimda oturup sohbet etmek yok en ucra köşelerde kimsesiz yaşamak var artık eskisi gibi insanlara inanmiyorum inancim bitti herkeste bir noksan arıyorum şansa bakın ki ilk bakışta çıkıyor ki tekrardan şansa bakın ki sonunda yine milyarlarin arasında tek başıma yine o köşede elimde sigaramla oturmus ağlıyorum tek fark busefer 19 yaşındayım ve yalnızlığı sevmeye başladım ama pes ettim bu yük bana fazla intihar edemicek kadar hayata bağımlıyım ama dayanacak takatim kalmadı belkide bunlar son satirlarimdir ümidiyle hoşçakalin ve sakın unutmayin insanlar kurtarilamiyacak kadar iki yüzlü