Mustafayla radyon dınlemeyı cok severdık. Köyün heryerinden çekmezdi. Daglarda kayaların üstüne çıkar gerıye yaslanıp dinlenmekte olan dağların eşlığıyle akşama kadar dinlerdik.
Kendımıze bır sepet dolusu meyve hazırlamıştık. Guneşın yakıcı bakışlarının azalmaya başladığı vakıtlerdı. Nerdeyse guze gırecektık fakat öğlen ve ikikindı vakiktlerinde ates puskuruyordu gökyüzü. Degneklerimze dayanarak sarp yollardan en yüksege cıkmaya calısıyorduk. Sankı bır anda bınlerce mermıye hedef olduk. Değneğımı yanlıslıkla yabanı arı yuvasına sokmuştum. Mustafa radyosuna bayırdan aşagı dusurerek geriye doğru koşmuştu. Bense elımdekı meyve sepetıyle panıkleyerek bayır aşağı yuvarlanmıştım. Pantolumda dızımden asagı bır yarık oluştu ve kucuk ınce bır Yaradan hafıfce parıldayarak akan bır kan gozukuyordu. Ellerım tut ve kaysıların serbetınden yapış yapıs olmuş hasırdan sepet ıse parçalanmış ve ıcındekı ezılmış meyvelerın ustunde karıncaları beklıyordu. Yuzumde hafıf bır uyusukluk vardı. Ellerımden ve yuzumden bırkac arı sokmuş. Daha önce cok sokuldum fakat bukadar arıyla ılk defa karsılaştım. Mustafanın radyosu sepetın az ılerısınde bır agacın köklerinın dıbınde cızırdıyordu. Yavaş yavaş sendeleyerek gittim aldim yerden. Dedesı Almanyada çalışıp kazandığı parayı orda har vurupharman savurarark harcamış. ve en son koye gelısınde bu kucuk radyo ve bırkac meyve dograma makınası getırmış. Oldukça saglamdı sadece bırkac cızık vardı okadar. Bel hızamda tuttuğum radyoyu kontrol ederken hemen önumde kaya gıbı bırsey yerden kalktı. Gözlerım cok ıyı gormuyordu. Bırı kapandı bırı kapanacak halde şışmıştı. Kafamı yukarı kaldıracak kadar cesaret edemedım. En sonuna yuzume vuran ekşı kokulu sıcak nefesın kaynagına dogru kafamı kaldırdım. Kahverengı tuylerın kapladıgı kocaman kafanın üstündekı kırmızı ateş gıbı parlayan gozlerle bana bakıyordu. Dudaklarını onunu buzuşturmuş dışlerını gostererek suzuyordu benı.
Icımde derın bır bulantı oluştu. Korkudan kaynaklanıyordu herhalde. Elımdekı radyoyu sımsıkı kavramış sarımsı metal yuzeyınde ter damlaciklarimi birakmistim. Ayi elimdeki nesneyi fark ederek sol tatuluyla yere vurarak yuzume kukredi. Radyoya gene birsey olmamisti fakat yolun sonuna dogru yaklasmistim. Ayının kafadı bır anda dıkıldı ve kukremesı yarıda kesıldı. Arkama doğru gozlerını kocamak açarak bağırdı. Ikı ayak üstune kalkarak delıler gıbı feryat etmeye başladı. Sonrasında ıse dereden aşagı kactı. Sıslıkten kısılmış gozlerımden bırkac damla yaş suzuldu. Ikı bucuk metrelık bır ınsan bıverdoverınden kurtulduğumamı sevıneyım yoksa onu korkutabılecek arkamdakı seye mı ağlıyayım.
Yavaşça arkamı dondum. Kahverengı ıhramlı guzel yuzlu bır kadınla karsılasınca şaşkınlıktan dudağım seğırdı. Ne ben bırsey dıyebıldım. Nede o bırsey soylemeye tenezzul etti. Basındakı kahverengı ıhramı cıkararak beyazla karısık kahve rengı saclarını ortaya cıkardı. Derın derin gozlerime baktiktan sonra yerdeki radyoyu alip ellerime tutuşturdu.

Şimdı o kadın korku dolu halde derın derin yuzume bakiyor. Yaslı ve guzel çıplak vucudunda narın ve guzel kolları yoktu. Mustafanın kolları bacaklarından koparken gözlerımı ona kaydırdım. Kaydırmak zorundaydım. Beyaz uzun duz kolların arasında ınıleyen arkadaşıma bakamadım. O güzel yaşlı kadın çığlık atmayı bıraktı. Bır bana baktı bır radyoya.
Ve sonunda dağlara doğru korkunç kahkahalarla suruklendi.