onu bunu gibtir edin ; memlekete ne yapacağız? şu an acilen iktidarı almamız lazım ama "kontrol edemediğin güç , seni kontrol eder." gerçeğine göre de iktidarımızın bir derece şaibeli olması gerek ki bizi kontrol edemesin. ikinci abdülhamit'i indirip ondan daha beter olan ittihat ve terakki örneği gibi olmamalı yeni iktidar.
ayrıca en kritik nokta da devrimin ana kadrosunun nasıl hazırlanacağı. hali hazırda iyi bir eğitim-öğretim sistemimiz yok ; iyi yetişen adamlar devlet elinden ziyade kendi azmiyle yetişiyor.bu yetişmiş insanlara ulaşmamız ve ulaşamazsak da potansiyelli insanları yetiştirmemiz çok önemli ama ikinci madde için zamanımız az.
kişisel bir devrim de olabilir aslında.ama bunun için söz konusu kişiye özel bir önem yüklenmesi gerekir. örneğin:Atatürk'ün savaş başarıları gibi. aklıma şöyle bir seçenek de geliyor:wladimir bartol'un "fedailerin kalesi:alamut" romanındaki hasan sabbah'ın yaptığı gibi var olan bir dine yeni bir yorum getirip kitleleri peşimize takabiliriz ya da yeni bir din çıkarabiliriz.bu yeniliğin gücüyle de devrimimiz için uğraşırız.
burada kast ettiğim devrim , milliyetçi bir devrimdir ancak sözünü ettiğim milliyetçilik de tamamen duygusal esaslı bir milliyetçiliktir. örneğin:nasıl kendi yurdumuzda "ali", "veli" dendiğinde dönüp bakıyorsak , yabancı bir yurtta da "Türk" dendiğinde dönüp bakmamız Türklüktür ve duygusal bir temele dayanır. ulus ve yurt sevgisi mantığa dayanmaz ancak bizim yakalamaya çalıştığımız insan profiline göre mantığımızın duygularımızı yönetmesi gerekir. hiçbir insan mantıklı düşünürse yurdu için ölmez ; duygusal düşünürse ölür. yani bu yüzden bizim milliyetçilik anlayışımızda şehitlik gibi kendini harcama anldıbına gelen şeyler olmamalı.
sizin fikirleriniz neler? ne yapmalıyız sizce? kişisel bir devrim mi olmalı yoksa bir beyin takımı mı kurulmalı? beyin takımı kurulursa bu takım en kısa zamanda nasıl yetiştirilmeli?